Koh Tao

Kort geleden, maar alweer zoveel gebeurd! Jongens, ik heb denk ik wel een dieptepunt bereikt. Ik ben gebroken. Ook het leven van de globetrotter is soms om te janken. Daarover straks.

Koh Tao was mooi, zoals ik al zei vond ik het bij aankomst meteen meer sfeer hebben. Iets kleiner en knusser, denk ik. Zat in een hostel bij Mae Haad (waar je aankomt met de boot) en helaas wederom op een lege kamer. Later kwamen er wel mensen bij, waaronder twee stelletjes die met z'n tweeen op een bed gingen liggen en dan de airco op standje 'freeze' zetten. Ze hadden de afstandsbediening dan weggehaald 's avonds laat, zodat niemand hier iets aan kon veranderen en in de kou lag. Beetje asociaal. Ik heb hele slechte nachten gehad, maar ook door het matras waar allemaal harde dingen uitstaken. Hierdoor kreeg ik last van mijn rug maar ik had vooral last van mijn heupen die voelden alsof ik ze al 95 jaar gebruikt heb.

Eerste dagje heb ik lekker genikst, naar het strand geweest en kokosnootje gedronken, dat soort dingen. De volgende dag eigenlijk weer, met het Duitse meisje samen op een ander strand maar toen werd ik weer ziekig en ben ik een paar uurtjes gaan liggen. 

Eergisteren hebben we de snorkeltour gedaan, die was zo mooi! We begonnen op een eilandje waar je een hele lange trap op kunt voor een viewpoint. Je kon aan beide kanten van het eiland snorkelen en hier werd ik na vijf minuten al gebeten door een vis, jaja. En dan waren we nog niet eens bij sharkbay, dus dat was prettig. Het was een venijnig beetje en ik had zelfs bloed. Toen gingen we met de boot naar de volgende baai en daar ging het eigenlijk niet beter. Ik weet niet precies wat ik allemaal deed, maar ik was een behoorlijk eind van de boot af gedreven en op dat moment al uitgeput. Toen ik al een heel stuk richting de boot was gezwommen zag ik dat het niet de goede was, ik moest dus weer de andere kant op en heb even voor mijn leven gevreesd. (Nou ja, laten we maar niet beginnen over mijn uitmuntende conditie vandaag.) De derde baai ging het eindelijk goed en heb ik echt genoten. Ik heb zoveel zien zwemmen en leven onder water, vissen in alle kleuren, vormen, met verschillende patroontjes. Net alsof ze zich allemaal hebben klaargemaakt voor een avondje uit; gele stippen, blauwe stippen, lichtgevende visjes, pikzwarte, zwart/witte met hele lange slierten, zwart/witte met rood hoofd, hele grote paddestoelen, paarse 'bloemen', koraal! Zoveel! Zag ook tussen een rots een zee-egel met een heel agressief oranje oogje, een zwaardvis en heb zelfs een haai gespot die recht op me af kwam zwemmen. Echt een geweldige dag :) Zo rustgevend met alleen het geluid van water klotsend in je oor, beetje drijven, beetje kijken, zo fijn!

Gisteren wilde ik nog even een viewpointje aandoen dus ben daar met de taxi heengegaan en ging met goede moed naar boven. Het Duitse meisje was hier al geweest en zei dat het pad moeilijk begaanbaar was. Het was erg stil waar ik liep, het pad werd op een gegeven moment eigenlijk niet begaanbaar en ik vroeg me af of ik wel goed zat. Toen ik om me heen aan het kijken was schoot er ineens een dier zo groot als hond heel snel weg en toen werd ik ook wel eventjes bang. Dus ben omgekeerd. Uiteraard bleek dat ik dus de verkeerde jungle in was gegaan. Die Thaise mensjes hier weten ook niet hoe je iets aan moet geven met een bordje, ofzo.

Gisteravond om 21.00 met de nachtboot terug naar Surat Thani. Ik dacht; laat ik gaan voor de ultieme backpackerservaring; 's nachts reizen (is goedkoper dan overdag) en je bespaart weer een nacht op hostelkosten. Nog nooit zoveel spijt ergens van gehad, wat een horror. Het bed was nog slechter dan in mijn laatste hostel, naast me lag een zoenend stelletje te smakken, boven me lag een monster te snurken, ik lag op de slechtste plek op de boot die je maar kon hebben (bij de deur naar het dek waar IEDEREEN hele nacht doorheen bleef gaan enVOL onder een paar aircogaten waarvan een stuk was dus je niet met een klepje kon afsluiten) en intussen stond wederom de airco op 'freeze'. Ik deed steeds de aircogaten (die wel dicht konden) dicht, maar het bovenbuurmonster had het warm (hoe dan?) en deed ze weer open. Mijn waterfles had in mijn tas gelekt dus bijna mijn heeele bed was nat. Ik kwam erachter dat ik de verkeerde packingcube uit mijn backpack gegrist heb en had geen extra kleren bij me. Toen werd ik ook nog zeeziek en - nou ja, ik. kon. wel. janken. Ik heb een nachtmerrie gehad, dat we een rots ramden en ineens allemaal water de boot in spoot en we naar de bodem zonken en niemand meer te redden was. Over angststoornissen gesproken. Gelukkig werd ik wel 25x wakker van mijn pijnlijke heupen (die echt versleten aanvoelden door kou en matras) waardoor mijn chaotische dromen in ieder geval nooit zo lang duurden. Om 5.00 moest ik opstaan en dat deed ik met een barstende koppijn en een gigantisch stijve nek. Het monster boven mij had gewonnen, ik was in slaap gevallen met alle tochtgaten vol open en loop nu rond als een kapstok. Elke beweging doet pijn, hem rechthouden doet zelfs al pijn en het straalt helemaal uit naar mijn linkerschouder en een beetje naar mijn arm. De volgende keer betaal ik 7,50 meer (waar hebben we het over jongens), ik ga nooit meer zo cheap ass midden in de nacht reizen. Spijt komt altijd later, maar ik ben inmiddels wel licht getraumatiseerd. Anderhalf uur later pas (6.40) ging de bus en na bijna drie uur hobbelen in Khao Sok aangekomen.

In het hostel waar ik verblijf zitten voor het eerst (aardige) mensen en Sunny (eigenaar) is ook heel leuk. Hij moet mijn stemming opgepikt hebben, want toen ik net op pad ging voor ontbijt riep hij: "Maartje! After breakfast, you sleep!" Nu ga ik een lake tour bij hem boeken en dit wordt de parel van mijn Thailandreis. Als ik mensen mag geloven is dit het mooiste dat Thailand te bieden heeft, dus ik kijk ernaar uit. Ik hoop echt dat morgen mijn nek beter is zodat ik wel optimaal kan genieten van de kers op de taart! De regen komt hier een keer in de zoveel tijd met BAKKEN uit de hemel, dus dat wordt ook nog leuk daar in dat park. Joeee!

P.S. Vergeef me mijn (slordigheids)foutjes. Moet altijd snel typen en moest nu ook bijna huilen van de pijn 😩