Nusa Lembongan
17 november 2018 - Nusa Lembongan, Indonesië
De laatste blogs komen met een vertraging en erg kort op elkaar, hierna nog twee te gaan!
Zoals gezegd; we leven het eilandleven, optimaal vakantiegevoel. We zaten in hutjes midden tussen de dieren (koeien, hanen, kippen, kikkers) en de geluiden gingen dus echt dag en nacht door, had wel wat! Ook een fijne buitendouche en een zwembad uiteraard. De dag van aankomst, na de lekkere lunch in het dorpje, naar het strand gelopen (op 1 minuut afstand). Lezen, liggen, spelen in de (hoge!) golven. 's Avonds een eindje gelopen voor een sushibar en wederom heerlijk gegeten (dat doen we hier wel vaak he, haha) en na de maaltijd door het restaurant met taxiservice terug gebracht naar onze hutjes als echte diva's.
Dag twee een scootertje gehuurd en het eiland verkend. Eerst naar Devils Tear, dit was een ronde opening in de kliffen en deed ons erg aan Malta denken. Vervolgens reden we (in misschien 20 minuutjes) naar de andere kant van het eiland: de mangrove. Ik ging lekker met een juice in een strandtent zitten en Robin ging op pad. Hier komt ie:
Moeke is bang voor de waterslangen en bleef achter, ik was alleen. Ik was (alleen dus) op weg door het mangrovewoud, op zoek naar een ideaal snorkelplekje. Er werd me verteld dat ik dit binnen 150 meter zou bereiken. Niets bleek minder waar. 150 meter verder stond ik op blote voetjes tussen zeekomkommers, prikkend dood koraal en zeewier, nog steeds tot mijn enkeltjes in het water. Toch maar weer terug gelopen en toen kreeg ik een lift aangeboden, omdat twee andere Nederlanders een bootje met kapitein huurden om te vissen. Uit het bootje gesprongen kwam ik dan uiteindelijk op een mooie locatie om te snorkelen. Na een kwartier kwam de vraag omhoog hoe ik in godsnaam weer bij het strand moest komen. Je kan namelijk niet rechtstreeks door het water naar het strand lopen/zwemmen, zonder je open te halen aan het (al dode) koraal. Er moest dus een plan B komen. Toen ik afgezet werd, haalden we twee stumpers die wel de hele route lopend hadden afgelegd. Eerst dacht ik: wat een droeftoeters, maar later was ik ze dankbaar voor het uitzetten van een route voor mij.
Maartje weer: Robin kwam terugsjouwen uit de Mangroves met hele verhalen (zie hierboven) maar was niet echt tevreden over het hele snorkelverhaal zelf. Gelukkig wordt dit vervolgd. Na de lunch in het havendorpje vervolgden we onze weg naar Ceningan via de beroemde "yellow bridge" die de twee eilanden met elkaar verbindt. Langs blue lagoon, met recht deze naam want echt het blauwste water. Weer op een heerlijk strandje geëindigd om nog wat te zonnen en zwemmen!
Op Lembongan is er een vast ritueel ontstaan, waarbij ik Robin iedere dag zo'n acht keer insmeer, vier keer met zonnebrand en vier keer met na het zonnetje (zoals hij het altijd zegt) omdat hij verbrand is. Helaas kreeg ik ook deze dagen behoorlijk last van mijn darmen, terwijl Robin net eindelijk klaar was. Hij heeft inmiddels een halve oorontsteking. We kwakkelen wat aan...
Dag drie vertrokken wij tamelijk vroeg met een boot voor onze snorkeltour. We stopten eerst bij Mantapoint voor het zwemmen met de mantaroggen, wat heel speciaal en geweldig zou moeten zijn, maar ze waren nergens te bekennen. Het water was erg donker, welgeteld nul vissen gezien, ik stootte hard mijn scheenbeen en had het koud. Robin bleef dapper nog een paar minuten in het water spartelen, maar gaf ook al vrij snel op. De volgende stop was crystal bay bij Penida en hier was het echt mooi snorkelen. Veel vissen in alle soorten, maten, kleuren. Minivisjes en reuzen, een van misschien wel een meter lang bij een halve meter breed gezien. Ook twee waterslangetjes gespot, helemaal niet eng. De derde stop was extra toegevoegd door onze kapitein en hier hebben we met gigantisch grote tonijn gezwommen, zo vet! Onze laatste stop was Mangrovepoint, hier komt Robin weer:
Bij het uitstappen uit de boot kwam het trauma van de dag ervoor, dat nog vers was, weer terug. Zonder flippers hadden we vandaag geen voetzolen meer gehad. Het was een mooie snorkelplek met heel veel visjes en ook nog levend koraal.
Maartje weer: Na de tour hebben we gewoon heerlijk in het zonnetje staan douchen, echt puur genieten. Geluncht in het dorpje, daarna begaven wij ons weer naar het strand (zware dagen hier) voor een duik. Wij zijn geëindigd in het zwembad. 's Avonds hadden we datenight en zijn begonnen met een biertje in een belachelijk dure, hippe strandtent. Toen hebben we een klef laagje deeg met rode suikersaus of iets in die richting (moest doorgaan voor pizza?) gedeeld in een warung. Een cocktail gedronken met livemuziek en tot slot een perfecte traditional Balinese massage. Lekker loom naar huis gelopen voor ons laatste nachtje op Lembongan. Donder en bliksem, uit onze slaap gerukt door heftig onweer. Deze is nog van Robin, voor Floris en Elina vanaf Lembongan: het dondert en het bliksemt en het regent, waar Guus M. nog een puntje aan kan zuigen. Doei eilandje!
Zoals gezegd; we leven het eilandleven, optimaal vakantiegevoel. We zaten in hutjes midden tussen de dieren (koeien, hanen, kippen, kikkers) en de geluiden gingen dus echt dag en nacht door, had wel wat! Ook een fijne buitendouche en een zwembad uiteraard. De dag van aankomst, na de lekkere lunch in het dorpje, naar het strand gelopen (op 1 minuut afstand). Lezen, liggen, spelen in de (hoge!) golven. 's Avonds een eindje gelopen voor een sushibar en wederom heerlijk gegeten (dat doen we hier wel vaak he, haha) en na de maaltijd door het restaurant met taxiservice terug gebracht naar onze hutjes als echte diva's.
Dag twee een scootertje gehuurd en het eiland verkend. Eerst naar Devils Tear, dit was een ronde opening in de kliffen en deed ons erg aan Malta denken. Vervolgens reden we (in misschien 20 minuutjes) naar de andere kant van het eiland: de mangrove. Ik ging lekker met een juice in een strandtent zitten en Robin ging op pad. Hier komt ie:
Moeke is bang voor de waterslangen en bleef achter, ik was alleen. Ik was (alleen dus) op weg door het mangrovewoud, op zoek naar een ideaal snorkelplekje. Er werd me verteld dat ik dit binnen 150 meter zou bereiken. Niets bleek minder waar. 150 meter verder stond ik op blote voetjes tussen zeekomkommers, prikkend dood koraal en zeewier, nog steeds tot mijn enkeltjes in het water. Toch maar weer terug gelopen en toen kreeg ik een lift aangeboden, omdat twee andere Nederlanders een bootje met kapitein huurden om te vissen. Uit het bootje gesprongen kwam ik dan uiteindelijk op een mooie locatie om te snorkelen. Na een kwartier kwam de vraag omhoog hoe ik in godsnaam weer bij het strand moest komen. Je kan namelijk niet rechtstreeks door het water naar het strand lopen/zwemmen, zonder je open te halen aan het (al dode) koraal. Er moest dus een plan B komen. Toen ik afgezet werd, haalden we twee stumpers die wel de hele route lopend hadden afgelegd. Eerst dacht ik: wat een droeftoeters, maar later was ik ze dankbaar voor het uitzetten van een route voor mij.
Maartje weer: Robin kwam terugsjouwen uit de Mangroves met hele verhalen (zie hierboven) maar was niet echt tevreden over het hele snorkelverhaal zelf. Gelukkig wordt dit vervolgd. Na de lunch in het havendorpje vervolgden we onze weg naar Ceningan via de beroemde "yellow bridge" die de twee eilanden met elkaar verbindt. Langs blue lagoon, met recht deze naam want echt het blauwste water. Weer op een heerlijk strandje geëindigd om nog wat te zonnen en zwemmen!
Op Lembongan is er een vast ritueel ontstaan, waarbij ik Robin iedere dag zo'n acht keer insmeer, vier keer met zonnebrand en vier keer met na het zonnetje (zoals hij het altijd zegt) omdat hij verbrand is. Helaas kreeg ik ook deze dagen behoorlijk last van mijn darmen, terwijl Robin net eindelijk klaar was. Hij heeft inmiddels een halve oorontsteking. We kwakkelen wat aan...
Dag drie vertrokken wij tamelijk vroeg met een boot voor onze snorkeltour. We stopten eerst bij Mantapoint voor het zwemmen met de mantaroggen, wat heel speciaal en geweldig zou moeten zijn, maar ze waren nergens te bekennen. Het water was erg donker, welgeteld nul vissen gezien, ik stootte hard mijn scheenbeen en had het koud. Robin bleef dapper nog een paar minuten in het water spartelen, maar gaf ook al vrij snel op. De volgende stop was crystal bay bij Penida en hier was het echt mooi snorkelen. Veel vissen in alle soorten, maten, kleuren. Minivisjes en reuzen, een van misschien wel een meter lang bij een halve meter breed gezien. Ook twee waterslangetjes gespot, helemaal niet eng. De derde stop was extra toegevoegd door onze kapitein en hier hebben we met gigantisch grote tonijn gezwommen, zo vet! Onze laatste stop was Mangrovepoint, hier komt Robin weer:
Bij het uitstappen uit de boot kwam het trauma van de dag ervoor, dat nog vers was, weer terug. Zonder flippers hadden we vandaag geen voetzolen meer gehad. Het was een mooie snorkelplek met heel veel visjes en ook nog levend koraal.
Maartje weer: Na de tour hebben we gewoon heerlijk in het zonnetje staan douchen, echt puur genieten. Geluncht in het dorpje, daarna begaven wij ons weer naar het strand (zware dagen hier) voor een duik. Wij zijn geëindigd in het zwembad. 's Avonds hadden we datenight en zijn begonnen met een biertje in een belachelijk dure, hippe strandtent. Toen hebben we een klef laagje deeg met rode suikersaus of iets in die richting (moest doorgaan voor pizza?) gedeeld in een warung. Een cocktail gedronken met livemuziek en tot slot een perfecte traditional Balinese massage. Lekker loom naar huis gelopen voor ons laatste nachtje op Lembongan. Donder en bliksem, uit onze slaap gerukt door heftig onweer. Deze is nog van Robin, voor Floris en Elina vanaf Lembongan: het dondert en het bliksemt en het regent, waar Guus M. nog een puntje aan kan zuigen. Doei eilandje!
veel liefs van oma