Koh Phangan

Dat is een tijdje geleden! Op de plek waar ik zat op Phangan was helaas nergens internet dus ik heb weer vertraging opgelopen (inmiddels op Koh Tao namelijk). Echt al een hele tijd geleden dus vanuit Chiang Mai naar Surat Thani gevlogen, was een voorspoedig vluchtje van niet meer dan twee uurtjes. Ik heb in een goedkoop en beetje viezig hostel vlakbij het vliegveld geslapen en ben de volgende dag met de bus naar de pier gegaan en van daaruit met de boot naar Phangan. Een hele onderneming was het wel, maar het was wel mooi op Phangan (en eindelijk zon)! :)

Ik merk wel dat het echt laagseizoen is, de hostels zijn leeg, er zijn weinig toeristen en als solobackpacker is het dus momenteel iets moeilijker aansluiting te vinden. Zeker als je, zoals ik, hier bent gekomen om NIET (alleen maar) te feesten. Want de toeristen die er zijn, zijn voornamelijk stelletjes, ouders met kinderen of feestgangers die overdag slapen en 's nachts uit hun hol komen kruipen. Het is dus de perfecte tijd van het jaar om hier te zijn als je MET iemand bent, omdat het dus niet overal te druk is, en zo.

De eerste volle dag op Phangan heb ik een scooter gehuurd met een meisje uit Eindhoven. Dit had nogal wat voeten in aarde want overal wilden ze je paspoort als borg, om er zeker van te zijn dat je de scooter terug komt brengen. Wij wilden allebei ons paspoort niet afgeven, omdat het overal op internet afgeraden wordt en in dit land is je paspoort gewoon je leven. Uiteindelijk na een uur dolen een hele lieve vrouw gevonden waar we gewoon geld als borg konden geven. Na ongeveer drie kwartier rijden kwamen we bij het begin van de hike om naar Bottle Beach te gaan (tip van Elina, die me overigens bijna het leven gekost heeft). Het eerste stuk was een behoorlijke klim, het was midden op de dag (weinig beschutting) en het zweet gutste naar beneden. Veel zwaarder dan ik voor mogelijk had gehouden (want Elina en Floris hadden hem toch ook gewoon gedaan, haha). Een paar keer bijna gevallen, een keer echt gevallen (auw, rug), duizelig, misselijk en een paar vage houdingen aangenomen in de hoop dan maar niet flauw te vallen boven op die berg. Ik zag het niet meer zitten, jongens. Maar goed, je moet door he. Uiteindelijk ging het pad meer naar beneden (toen begon ik mijn bovenbenen te voelen, altijd wel wat) en ik ben er dus achtergekomen dat ik nog veel minder sportief ben dan ik al dacht. Hier was gelukkig wel meer beschutting en het ging iets beter maar wel weer een paar keer bijna gevallen (vermoeidheid). Al met al (Elina, ook al waren er een paar momenten dat ik minder blij met je was, bedankt dus) was het de uitzichten en Bottle Beach (zo mooi en heerlijk rustig) wel waard! Je kan op dat strand alleen komen via de hike of met de boot, dus niet heel erg toeristisch. En ik heb nog nooit zo overheerlijk in de zee gezwommen met een gevoel van voldoening en ook een beetje trots, toch wel!

De volgende dag werd ik helaas behoorlijk ziek. Met hetzelfde meisje ben ik nog wezen ontbijten net buiten het dorpje, maar begon me steeds minder te voelen. Uiteindelijk terug op bed gegaan en hele dag (kotskotsmisselijk) geslapen. Gelukkig bleef het er wel bij (geen migraine etc.) De dag erna wederom scooter gehuurd en naar een strand gereden, 's avonds een mooie zonsondergang op een ander strand meegepakt en de volgende dag naar de andere kant voor Orion Healing Centre. Hier heb ik een yogaretreat gedaan van drie dagen. Ik zat in een heel mooi huisje, helemaal van bamboe. In de badkamer heb je echt het idee dat je buiten staat, omdat alle geluiden gewoon pal naast je zijn. Ik heb een avond een rat vermoord horen worden (ofzo) en dat gekrijs ging door merg en been. Ik houd niet van ratjes, maar dit was zo'n vreselijk geluid! Ging echt wel een paar minuten door, bah. Een andere avond lag ik in bed (serietje te kijken) en viel het nachtlampje ineens uit, helemaal donker, helemaal stil. Alle horrorfilms die ik gezien heb flitsten even voorbij. De huisjes waren best wel afgelegen van het restaurant namelijk en naast mij waren er misschien nog een of twee mensen op het park. 

Maar goed, het waren drie hele mooie dagen met heel veel yoga, heel veel spierpijn en heel veel gezond en veganistisch eten. Ik heb even lekker op kunnen laden dus en ook de plek was echt mooi. Ook fijn even uit het backpackers/feest/hostelwereldje te zijn en lekker lezen, rusten en yoga volgen met iets meer comfort en privacy.  

Na de retreat met de boot door naar Tao, waar ik dus nu zit. Vind het wel al neteen wat sfeervoller dan Phangan! Ik heb een Duits meisje ontmoet met wie ik hier de snorkeltour heb geboekt. Schijnt heel mooi te zijn, je gaat dan met een boot langs vijf verschillende punten waar je dus de tijd krijgt om te snorkelen met black-tiphaaien (wil ik dat?), verschillende soorten koraal, visjes natuurlijk en je gaat naar een heel klein onbewoond eilandje. Daar heb ik dus zin in! Verder twijfel ik of ik morgen een scootertje ga huren, want Tao is best wel heuvelachtig (meer dan Phangan) en ik heb dus van Iris (eerste reismaatje) gehoord dat zij met mensen op pad was die een ongelukje hadden. Was een jongen met een meisje achterop, die op zo'n (lange) helling niet genoef gas gaf waardoor ze dus achteruit rolden. Daarnaast ken ik het verkeer hier niet, ik ken de weg niet. Denk toch maar dat ik het niet ga doen! 

Oke, lieve mensen, dit waren de highlights. Ik mis jullie hoor! Joe! :)