Jakarta en Bandung

Nouuu, we zijn samen! Onze vluchten verliepen redelijk voorspoedig. Robin was er al veel vroeger, landde 's ochtends om 7:00 en was dus ook al tegen negenen in het hotel. Hij is de stad in gegaan, heeft tien km gelopen en daarbij veel vocht verloren. Ik vloog pas om 11:30, had een overstap in Kuala Lumpur en kon hem vergezellen rond zes uur 's middags. De lift op de negende verdieping ging open en daar stond hij! Uitgebreid geknuffeld natuurlijk en even op bed liggen kletsen, maar was eigenlijk meteen zoals vanouds! Nog even de stad in geweest voor eten en op de terugweg heeft Robin kennisgemaakt met de kakkerlakken en ratjes, hij was zeer onder de indruk van de grootte.

Woensdag zijn we naar Kota, het oude stadcentrum, geweest. Daar hebben we een gigantisch dure lunch gehad aan het plein, zijn toen voor een paar cent het museum in geweest en hebben langs een torentje en bruggetje gelopen. Heel grappig om alle Nederlandse invloeden hier tegen te komen, maar we zijn niet gek op Jakarta dus ik kan er kort over zijn. Het verkeer is chaotisch, alles staat vast en toetert naar elkaar, de armoede is erger dan ik gezien heb en de straten smeriger (ook al kunnen mensen hier prima slapen). We konden in de buurt van ons hotel eigenlijk niet eens echt een normale plek om te eten vinden en waren blij dat we de volgende dag weg mochten!

Om 11.30 op donderdag vertrokken we precies op tijd (eerste keer voor mij) vanaf station Gambir naar Bandung. Een hele mooie reis langs eerst krottenwijken en stad, maar daarna heel veel groen en rijstvelden. Robin durfde zijn ogen niet van de ramen af te halen, bang dat hij iets miste. Na dik drie uur kwamen we aan en bestelden een grabje om ons naar het hostel te brengen, hier werden we hartelijk ontvangen ("box ouwe") door G. Super leuk en sociaal meneertje. Toen we onze spullen naar de kamer brachten moest Robin even slikken. "Ja," zei ik. "We gaan erop achteruit met luxe, maar op vooruit qua ruimte als je kijkt naar Junohotel". Robin kreeg nog net geen rolberoerte toen hij even doorliep en benadrukte dat we er vooral op achteruit gingen. Ach, het was niet echt schoon en er liepen wat beestjes, hij moest even wennen. We gingen weer naar beneden en hebben een tour voor vrijdag geboekt bij G, om daarna nog even een hapje te eten. Robin had gezworen dat hij geen tot weinig vlees ging eten en heeft nu al drie keer sate op. Toen we terug op de kamer kwamen werd het leuk. We lagen op bed en Robin was heel onrustig en had het maar over kakkerlakken tegen de muren en al het ongedierte wat er was maar we waarschijnlijk niet meteen zagen. Hij lag zo stijf als een stokpaardje in bed met bril op en telefoon in de aanslag om als zaklamp te gebruiken. Ik sliep al bijna en mompelde dat ie het moest laten gaan, maar vaag zag ik nog een behoorlijke tijd lang elke vijf minuten de zaklamp aangaan om de muren te scannen.

Om 3.45 ging de moskee helemaal los. Ik zag dat Robin inmiddels wel zijn bril had afgedaan en telefoon had weggelegd 😜 Ongeveer een kwartier lang leek het alsof er iemand naast ons bed stond te zingen, waarschijnlijk omdat het vrijdag was. Om 7.00 ging de wekker want om 7.30 zou onze tour beginnen. Braaf meldden we ons present toen werd medegedeeld dat we om 8.00 zouden vertrekken. Dat werd tien minuten later, tien minuten later, tien minuten later en uiteindelijk vertrokken we bijna anderhalf uur later dan afgesproken. De mensen van het hostel konden er niks aan doen (de driver was gewoon te laat) maar wij hadden aardig de pest in. Gelukkig verdween dat gevoel algauw toen we Kawah Putih zagen, een actieve witte krater met prachtig turquoise water. Je wilt er het liefst in zwemmen, maar als het had gemogen hadden we er geen tijd voor gehad, omdat er een rij stond van mensen die met ons op de foto wilden. Heel irritant maar Robin vond het helemaal leuk en stond lachend iedere keer weer met zijn duim omhoog. Toen we genoeg genoten hadden van het poseren en de omgeving hebben we super lekker geluncht samen met onze gids voor belachelijk weinig, en daarna gingen we door naar de theeplantages. Hier stopte de auto en mochten we door het groene doolhof lopen en fotootjes maken. De volgende stop noemen ze hier "glamping" maar dat is niet de moeite vertellen waard. De laatste stop waren de hotsprings en hier hebben we zo'n vette ervaring gehad. Eerst het hete water in en even relaxen, zo bijzonder hoe hier niks van de mensen aan te pas komt! Het is echt heerlijk, helemaal door de natuur zelf. Na twintig minuten gingen we een aardig stukje de jungle in en daar haalde onze gids modder uit een poel en mixte dit met modder uit een borrelend gat in de aarde (van paar meter diep). Uitgespreid op bladeren en heel voorzichtig mixen, want het was kokend heet! Hiermee hebben we ons helemaal ingesmeerd. We liepen naar de 'natural spa' waar allemaal warme stoomwolken omhoog kwamen tussen de rotsen en gingen erin staan om op te drogen. Vervolgens afspoelen en weer verder badderen in de hotsprings, was echt een unieke spa-ervaring. Na het ritueel, badderen en uitgebreid bekeken te zijn, alsof je een gek dier bent (ik heb mijn sarong maar aangehouden in de baden), door alle locals eindigden we de tour met aardbeien plukken op een strawberryfarm. Op de terugweg kocht onze gids nog gefrituurde tempeh, tofu en banaan als snack (erg lekker) en in de stad hebben we dus nog iets kleins gegeten en zat de mooie dag er alweer op. Nog gauw een guesthouse voor in Pangandaran geboekt, waar we nu naar onderweg zijn. We zitten in een minivan, ik heb zonet even mijn uurtjes gepakt en nu zit Robin lekker te knikkebollen (we vertrokken om 6:00). We hebben net ook onze lekkere aardbeien gegeten en zijn als het goed is over anderhalf uur op onze volgende bestemming!

Liefs van ons.