Chiang Mai

Hallo! Ik heb vertraging opgelopen door een internetcafe in Chiang Mai dat dicht was toen ik daar kwam en mijn blog wilde typen. Inmiddels ben ik dus al een paar dagen in Pai. Deze keer i.p.v. kakelende vrouwtjes, zeer fanatieke gamers om mij heen. Vooral die naast me heeft het moeilijk met winnen, zo te horen.

Zoals eerder genoemd hebben we dus de nachttrein vanuit Bangkok naar Chiang Mai genomen, een redelijk comfortabele optie naar het noorden van Thailand. Toen we in de trein kwamen mochten we nog even op twee stoeltjes zitten en heb ik lekker een film aangezet op mijn telefoon. Algauw kwam er iemand langs om alle bedden voor te bereiden en de twee stoeltjes werden mijn slaapplek. Ik kon het gordijn dichtdoen waardoor ik nog privacy had ook. Filmpje gekeken, beetje gelezen en uiteindelijk daadwerkelijk gaan slapen. Het heen en weer wiegen was zelfs wel fijn en het was super rustig in de coupe, maar god wat was het koud. Het was een vrieskist; gevoelstemperatuur 5 graden ofzo. Heel vaak wakker geworden van een koude neus, koude benen etc., erg jammer. Ik had gelezen dat je goed op je spullen moet letten omdat er nog wel wat gejat kan worden als je in dromenland bent. Mijn daypack met waardevolle spullen had ik in mijn bed met de deken er overheen gelegd, knappe jongen die daar bij zou komen dus.

In Chiang Mai aangekomen rent iedereen op je af om je ergens heen te willen brengen. We zijn in een minvan gaan zitten en er kwamen nog vier Nederlanders en een Japanner bij. We hadden het over de reis en algauw ging het over gestolen chips. Wij vertelden namelijk dat we met onze handbagage in bed geslapen hadden (omdat we zoveel verhalen gehoord en gelezen hadden). "Maar ook met jullie chips en water enzo?" vroeg hij toen, met oprechte belangstelling. Ehm, nee. Maar hij wist wie (van het personeel dus) het gedaan had en was ervan overtuigd dat dat meisje hem echt niet mocht en hem daarom bestolen had. 

Aangekomen bij het hostel erg aangenaam verrast door de omstandigheden maar we kwamen er algauw achter dat het nog in de kinderschoenen stond. Pas een maand open en echt alles is dus helemaal nieuw en superschoon, maar daarom  wel wat minder bekend en er waren weinig gasten. Dezelfde dag zijn we al om 14 uur naar de night bazaar market gegaan, omdat we geen idee hadden waar het centrum nu eigenlijk was en de chauffeur ons ook niet snapte, en dat was dus iets te vroeg. 's Avonds hebben we 3 barren van een pubcrawl meegedaan (met de mensen van de minivan die middag) en toen maar op tijd naar huis omdat we de volgende dag naar het Elephant Nature Park gingen en fit wilden zijn!

Ik word erg afgeleid door wat hier naast mij gebeurt, maar volgens mij gaat er iets niet goed met de gamer. Hij heeft niet eens door dat ik hem gefascineerd aan het aanschouwen ben; ik word bijna bang van de oergeluiden die hij uitstoot en het zweet gutst naar beneden (maar de airco staat aan?). Maar goed, het ENP was dus echt geweldig. Eerst hebben we de pompoenen gehakt en bananen verzameld om de olifanten te voeren. Ze waren heel gretig en trokken alles zo uit je handen! Er waren twee baby's (tweeling) van wie de moeder was overleden tijdens de geboorte door teveel bloedverlies, die mochten we dus ook nog melk geven. Na het voederen, wat best lang doorging, hebben we geluncht en een siesta gehouden. Vervolgens gingen we de olifanten 'wassen' met modder, we mochten ze er helemaal onder smeren en ze bleven heel rustig en gelaten staan omdat ze het zo fijn vonden. Een voor een kwamen ze langs (in totaal 5) en lieten zich goed onder handen nemen. Er was nog een zesde, maar die bleef alleen maar boven op een berg staan omdat ze ruzie had met een andere olifant. Na het modderen door naar een andere poel en daar gingen we ze afspoelen. Intussen werden we zelf ook besmeurd met modder en gedompeld in water, door de Thaise grapjassen die werkten in het park (echt wel een stuk of 8 mannetjes ofzo). Het was een heel indrukwekkende dag en als ik de foto's terugkijk zie ik mezelf echt intens gelukkig zijn en alleen maar lachen ;)

We zijn ook nog naar een tempel boven op een berg geweest (Doi Suthep) en in Pui village. Het bergdorpje was heel mooi maar ook een beetje deprimerend. Er was daar zoveel armoede dat ik me een beetje plaatsvervangend verdrietig voelde, ofzo. De school had allemaal gaten in het dak, de huisjes vielen van ellende bijna uit elkaar en overal lag troep en afval en ranzigheid. Echt in en in triest, als je in zulke barre omstandigheden moet opgroeien en leven.

In de tussentijd heeft Iris (reisbuddy, t/m morgen) een kakkerlak gehad in een soort hoesje waar haar biertje in zat (so close!) en hebben we door steegjes gelopen terwijl we werden omsingeld door hele grote ratten. Ze zaten echt overal om ons heen toen (wel meer dan 5 volgens mij), het was pikkedonker en ze waren niet bang voor ons (kwamen veel te dichtbij!). Dit was toen we onderweg waren naar de sundaynightmarket; die overigens geweldig was. We waren ook al naar de saturdaynightmarket geweest, maar die van zondag was nog ongeveer drie keer zo groot. De wereld wordt er verkocht en het kost allemaal niks. Het sfeertje is echt top en ik vind het moeilijk om niet al mijn geld uit te geven. We hebben ook al een paar keer gegeten op straat (wederom tussen de kakkerlakken, die we inmiddels lachend zitten te spotten) en tot nu toe gaat dat heel goed (met mijn buik...)!

Mijn volgende blog (over Pai, dat we morgenochtend ook alweer verlaten) wil ik morgen gaan schrijven, dus tot dan. :)

Groetjes uit Azie!