Sandakan en Kinabatangan

Oh mijn god, de mooiste dagen van mijn leven liggen achter me. Dit was zo ge-wel-dig. Best so far! Het begon allemaal...

... in Sandakan. Hier ben ik heen gevlogen (zondag) met Marcia vanuit Kuala Lumper, voorspoedige vlucht, voorspoedige taxirit, rond 20.30 in het hotel. Ja, geen hostel want samen een hotelkamer delen was goedkoper dan slapen in een hostel! We liepen nog even het dorpje in om wat te eten maar bijna alles was al dicht. De locals vonden het bijster interessant dat er twee toeristen rond banjerden en we werden van top tot teen bekeken, er werd vanuit auto's naar ons geroepen en iedereen begon tegen ons te praten. Het is echt bizar hoe verschillend dit is ten opzichte van de rest van Maleisie!

Maandag zijn we naar het Agnes Keith-house gelopen, dit lijkt een beetje op villa Kakelbont. Agnes was een bekende Amerikaanse schrijfster en heeft heel veel over Borneo geschreven. In het huis waren stukjes uit haar boeken te lezen, waardoor ik nog meer zin kreeg in mijn verblijf op dit eiland! De rest van de dag vrij weinig gedaan, beetje rondgelopen door het dorpje en werkelijk waar door iedereen aangesproken worden. Op een gegeven moment was ik er een beetje klaar mee en als er dan drie of vier man zaten te staren zei ik heel overdreven hallo en zwaaide even (ze zwaaiden doodleuk terug, snapten de hint niet). Ik vermoed dat ze hier weinig blote benen/armen/haren/gezichten zien (we waren ook wel de enigen zonder hoofddoek) en wederom voelde ik me hier dus een slechte attractie. 

Dinsdag reden we vanuit Sandakan in drie uurtjes naar de Kinabatangan rivier, waar we arriveerden tegen drieen. Marcia zat naast mij een beetje te kokhalzen vanwege de 'ruige' rit waarbij de bus soms zelfs bijna omkantelde (haar woorden), maar ik had nergens last van (wauw, ben wat gewend inmiddels, ofzo). Om half vier was er eerst afternoon tea met wat lekkers en om vier uur gingen we de rivier op. En dit was zo ongelooflijk mooi. Ik kan niet eens beginnen uit te leggen hoe bijzonder dit was. Maar goed, doe toch een poging ;) Als eerste spotten we de toekans, een mannetje, vrouwtje en hun baby. Daarna kwamen eerst de macaque longtail apen, gevolgd door de neusapen en uiteindelijk nog twee reigers en vier neushoornvogels. Als we wildlife gevonden hadden bleven we langere tijd drijven, om uitgebreid foto's te maken etc. Het was zo bijzonder om deze dieren midden in de jungle, in hun natuurlijke leefomgeving, te observeren. Ik voelde me als 'gast' heel vereerd dat ik een blik kon werpen op hun bestaan. Ik ken dit alleen van natuurfilms (zoals earth) en nu was ik er gewoon zelf! Ze vinden de mensen ook interessant en soms leek het wel alsof ze zich een beetje uitsloofden voor het publiek, hihi. De neusapen sprongen van de ene boom een behoorlijk stuk naar andere bomen en ze hebben een gigantische buik dus dat zag er heel knullig en zo schattig uit. Genoten. De terugweg begon het te schemeren, ik deed mijn ogen even dicht en met de warme wind in mijn haren en het besef dat ik over een rivier in een tropisch regenwoud voer, voelde ik me heel rustig en tevreden. 's Avonds hebben we nog een jungletrek van een uur gedaan, waarbij we tropische vogeltjes zagen, de borneon bull bull, een hele grote, tropische rups, een bruine bosuil en een maleisische das. Redelijk vroeg op bed na het tochtje, want de wekker ging om 5.30. Marcia is afgehaakt en ging al eerder terug (ze heeft maar twee weken vakantie dus doet alles gehaast). Het was een bijzonder mens om wie ik veel heb kunnen lachen, voortaan als ik denk dat iets tegenzit denk ik gewoon aan haar en dan valt het wel weer mee. Maar goed, dit is een ander boekje en ik wil mijn blog beknopt en interessant houden hihihihi. Ik lag bij twee Spaanse jongens en een Argentijns meisje op de dorm, hele gezellige en lieve mensen!

Ik heb tot 2.00 wakker gelegen, luisterend naar de natuurgeluiden en schrok om 4.00 omhoog in mijn bed, bang dat ik me verslapen had en de cruise gemist had! Het bed naast mij was inderdaad leeg en het duurde even voordat ik wist dat daar nooit iemand gelegen had. Gelukkig bleef het bij een nachtmerrie en kon ik nog even mijn ogen dichtdoen. Woensdag zaten we na een koffietje om 6.00 op ons bootje en ik zat te wensen dat we een orangutang zouden tegenkomen. De gids deed echt zijn best en dat in combinatie met mijn smeekbedes werd beloond, want daar zagen we het bosmens. Oh mijn god, dit was zo speciaal. Wat een imposant en indrukwekkend en geweldig beest. Hij zat heerlijk in het ochtendzonnetje een beetje vruchten te eten, was heel log en langzaam, hield ons in de gaten maar ging ook gewoon door met wat hij deed. Zijn diep roodbruine vacht was zo ontzettend mooi in het licht, met dat geweldige groen erachter. Hij is zo anders dan een mens, maar lijkt ook zoveel op ons! Vroeger dachten ze dus dat het gewoon een man was die zich in de bossen verschool om te ontkomen aan de slavernij. Kan je nagaan! Ik was compleet gelukkig en bleef maar foto's maken, heb helaas maar een paar goeie. Maar het moment is toch niet vast te leggen en ook niet na te vertellen. Dit is een herinnering voor het leven die ik koester. Na de orangutang nog wat geluk en een gigantische krokodil gezien. Na de ochtendcruise meteen ontbijten, om half tien weer een jungle trek waar we meer te horen kregen over voornamelijk de bloemen, planten en bomen en toen een uurtje rust. Na de lunch ook nog wat vrije tijd, heb heerlijk ik een hangmatje boekje liggen lezen en naar de aapjes zitten kijken. Er zitten gigantisch veel longtailmacaque in en om het restaurant en het zijn net bedelende katten maar dan een tikje erger. Hoe schattig en grappig ze ook zijn, hier worden ze gezien als een plaag en het is ook eigenlijk best wel irritant. Elke tien minuten hoorde je wel een afvalbak omgegooid worden en lag er overal troep. Soms gristen ze eten van borden of stalen ze koffiekopjes. Na de afternoon tea weer de boot op voor de derde cruise waar we weer neusapen konden zien, een paar ijsvogels en voor het eerst de shorttail macaque. Heel anders, bruin i.p.v. grijs en bescheidener en nieuwsgieriger dan de longtail. 's Avonds na een biertje weer vroeg op bed, want de wekker ging alweeeeer om 5.30.

Afgelopen nacht weer niet heel veel beter geslapen en weer om 4.00 wakker en toen lag er een Spanjaard onder me te knorren waardoor ik moeilijk weer in slaap kwam voor de laatste anderhalf uur. Vanmorgen alweer onze vierde en laatste cruise en deze keer gingen we stroomopwaarts en dit was een minder leuk tochtje. Er kwamen een stuk of zeven fotografen de boot op met gigantische telelenzen en onze gids had waarschijnlijk orders gekregen, want in plaats van nog een keer naar een orangutang zoeken was ons target nu vogels. Een paar mensen in de groep begonnen te klagen en mopperen, maar de gids trok zich er niks van aan en liep enthousiast te wijzen naar de reigers. Naast de reigers hebben we een paar neusapen gezien, twee neushoornvogels en nog een krokodil. Toen zaten de meest geweldige dagen er alweer op, inmiddels ben ik terug in Sandakan en ik werd als een beroemdheid onthaald. Iedereen wil weer wat van me, roept naar me en sommigen raken me gewoon aan. Echt gigantisch irritant en blij dat ik morgen naar Kota Kinabalu ga, waar het een stuk toeristischer is. Ik vertrek om tien uur met de bus en zal na ongeveer zes uurtjes hobbelen op mijn volgende bestemming zijn. Ik ga vandaag niks meer doen, want na twee gebroken nachten ben ik redelijk gebroken.

Dit was hem weer, liefs Maartje!